Op de hoek met 103rd Street verkoopt een vrouw oude kleren, schoenen en boeken op een kleedje. Een slachtoffer van de kredietcrisis? Dat hoeft niet per se: het is hier vrij normaal om op de stoep spullen die je zelf niet meer nodig hebt te gelde te maken. Even verderop schreeuwt een vrouw in haar mobiele telefoon. "Dit is nog nooit een probleem geweest. Ik kan altijd geld opnemen, ik ben ook degene die de rekeningen betaalt!" Oei, dat klinkt toch wel echt als een onwillige bank.
Overigens vroeg iemand mij laatst of mensen hier al in de rij staan om hun geld van de bank te halen. Het antwoord is nee, wat waarschijnlijk meer ligt aan het feit dat de meeste Amerikanen geen spaargeld, maar vooral creditcardschulden hebben.
Bij 100th Street zitten vier meisjes van een jaar of tien aan een tafeltje armbandjes en kettinkjes te maken en te verkopen. Kinderarbeid, nu hun ouders hun baan als fondsmanager zijn kwijtgeraakt? Dan zie ik een bordje: "Sieraden voor Obama". Een ander bordje legt uit dat de opbrengsten aan de campagne van Barack Obama zullen worden gedoneerd.
Kralen rijgen voor Obama. Wow. Ik voel me ineens enorm tekort schieten. Ik mag niet stemmen en heb ook nog geen enkele dollar overgemaakt. Misschien moet ik van het weekend gaan cello spelen voor Obama, of cake verkopen, of misschien oud-Hollandse pannekoeken?
No comments:
Post a Comment