Mathletes

Grote groepen Amerikaanse 16-jarigen en hun ouders bevolken sinds een week de campus van mijn universiteit. Het zijn net toeristen: ze lopen blindelings achter elkaar aan, luisteren naar hun gids en staan voortdurend in de weg. In plaats van het Colosseum bewonderen ze de universiteitsbieb om er achter te komen of ze er een kwart miljoen voor over hebben om hun oogappel hier naar school te sturen.

Een klein, dikkig jongetje kijkt met ontzag naar de neoklassieke ingang van de bieb. Op zijn t-shirt staat 'Mathletes 2009' - mathematics (wiskunde) en athletes (atleten) is handig aan elkaar geplakt. De achterliggende gedachte is dat het dikkige jongetje dat niet zo goed is in basketball, maar een genie in algebra, ook tot een team kan behoren, ook succesvol kan zijn names zijn school (mathletes hebben hun eigen competities) en ook populair kan zijn bij de meisjes.

In mijn ogen bereikt de makkelijke woordspeling het tegenovergestelde. Het t-shirt vestigt juist de aandacht op de nerderigheid van de jongen en, door woorden uit de wereld van de sport te lenen, herbevestigt het feit dat de snelweg naar succes in de VS nog altijd op het sportveld ligt. Als het er op aan komt wint de quarterback het op de middelbare school altijd van de nieuwe Einstein.

Ik vervolg mijn weg naar college. Binnen in de gang hangt een poster op het prikbord voor een 'Draw-athon', aanstaande vrijdag, een tekenmarathon. De boodschap is duidelijk: ook voor het artistiek aangelegde buitenbeentje is er hoop.

PS: Ik heb dit stukje gister geschreven, maar ons internet is op het moment onbetrouwbaar en ik kon vandaag pas weer online.

PPS: De foto heb ik zelf genomen, ongeveer twee jaar geleden, tijdens een atletiekwedstrijd voor scholenteams in Madison Square Garden in New York.