Suikerspin

Met zes graden, een blauwe lucht en een felle winterzon was het een heerlijke dag hier in NY. Ik ben naar Battery Park (het zuidelijkste puntje van Manhattan) gegaan om te lezen en te kijken hoe toeristen foto's maken van het Vrijheidsbeeld, skateboarders net niet hun nek breken en yuppige Manhattanites pronken met hun zware en dure stadsfietsen in Amsterdamse stijl.

Ik heb een foto gemaakt van de suikerspinverkopers, omdat ik het een mooi gezicht vond, maar ook omdat ik het Engelse woord voor suikerspin zo leuk vind: katoen snoep (cotton candy). Het zoete, kleverige spul is natuurlijk niet genoemd naar je katoenen t-shirt, maar naar echte katoen, de wollige katoenbolletjes die aan de katoenplant groeien. Deze planten groeien niet in Europa (wel in de VS) en ik heb nog nooit ruwe katoen in het echt gezien of aangeraakt. Maar ik denk dat het gemiddelde Amerikaanse stadskind ook een stuk vertrouwder is met de snoep variant dan met echte katoen.

Ik dacht altijd dat het Nederlandse woord voor suikerspin was afgeleid van het insect, omdat het snoep lijkt op spinrag en net zo plakkerig is. Gelukkig checkte ik wikipedia even alvorens dit stukje te schrijven en dit blijkt niet de reden te zijn voor de naam suikerspin! Blijkbaar, en aangezien het op wikipedia staat moet het natuurlijk wel waar zijn, is de suikerspin niet genoemd naar het spinnenweb, maar naar het proces waarmee deze gemaakt wordt. Een dichte schaal met daarin gesmolten suiker draait heel hard rondjes, waardoor de suiker door kleine gaatjes naar buiten wordt geduwd en tot dunne draden wordt 'gesponnen' (ik vraag me ook ineens af of een spin naar de activiteit spinnen is genoemd, of andersom, wat een problemen!). Ik vind de spinnenweb-etymologie een stuk leuker trouwens, het gaf de sowieso al vreemde structuur van de suikerspin nog een soort griezelige lading.

Verder nog mijn Vrijheidsbeeldfoto en een foto van een luidruchtige zeemeeuw, die er verdacht veel uitziet als een vredige duif. 

Sugar Spider

With six degrees celsius, a blue sky and a fierce winter sun it was a very nice day today up here. I went down to Battery Park to read, and to look at tourists taking pictures of the Statue of Liberty, skateboarders almost breaking their necks, and yuppie Manhattanites showing off their heavy and expensive Amsterdam-style city bikes. 

I took a picture of the cotton candy vendors because it was a pretty sight, but also because I like the word: the sweet, sticky stuff is not named after your cotton t-shirt, obviously, but after the real thing, the woolly cotton-balls that grow on the cotton-plant. These plants don't grow in Europe (they do in the US), and I have never seen or touched raw cotton myself. I think though, that the average American (sub)urban child is also more familiar with the candy than with the real thing.

In Dutch cotton candy is called 'sugar spider', which I always thought was because the candy looks and feels like a spider web, and is just as sticky. Luckily I checked wikipedia before writing this piece, and I was proved wrong. Apparently, and since it is on wikipedia it must be true, the candy was not named after the spider web, but after the process by which it is made. A bowl with sugar is spun at high speed, and because of the centrifugal force the sugar is pressed through small holes, 'spun' (as in spinning wool) into sticky strands, and then put on a stick or into a bag. The verb 'to spin', in its latter meaning, is the same in Dutch as in English, but also the same as the Dutch word for spider, 'spin', hence the confusion (now I wonder whether the activity of spinning was named after the insect or the other way around, what a conundrum!). I like the spider web-etymology a lot better though, it always gave the already strange texture of the candy an added allure of scariness.

I also include my own Statue of Liberty picture, and a picture of a loud sea-gull that looks deceivingly much like a quiet dove.

New years resolutions

Happy 2010! My new years resolutions are 1. write more pieces for this blog, 2. more running, biking, swimming and learn to play squash, 3. finally have lunch/drinks/dinner with friends I haven't seen for much too long. You can audit the fulfillment of my first resolutions, for the others I'm on my own. If you want to pressure yourself into living up to your own resolutions by throwing them onto the www, please do so in the comments section below.

I celebrated Christmas with my family in the Netherlands with amazing food, lots of 'gezelligheid' and a tree with real candles. Getting there and back was not easy. I flew from Newark to Schiphol with a layover in London in the snow disaster weekend of December 19. I got very lucky with only a five hour delay (friends who also tried to get across the pond faced delays of up to three days), but I do hope I will never again have to experience taking off in a snowstorm after there were three blackouts in the cabin while we were still on the ground.

On the way back I was subjected to the heightened security regime following the failed attack over Detroit on Christmas Day: pat downs for everyone, all carry-on luggage searched, and flight tracker switched off on board (for some whiny passengers the latter was the worst of all). Another consequence of the attack: the Dutch home security minister on CNN, a novel sight.

NY new years eve lacked fireworks on the sidewalks and the Dutch greasy treat 'oliebollen', but made up for it with confetti, party hats, noisemakers and plenty of champagne. Even though I missed my friends and family who were partying in the Netherlands, I definitely enjoyed the absence of small but dangerous and noisy fireworks in the hands of rowdy 14-year olds. All right, I will be back soon, promise, and I hope that 2010 will be a great year with lots of Dutch speed skating gold in Vancouver, a sunny and baby-rich Spring, and a beautiful summer!

Goede voornemens

Aan de lezers dezes: gelukkig 2010! Mijn goede voornemens voor dit jaar zijn 1. meer stukjes schrijven op dit blog, 2. meer sporten, 3. uitgestelde sociale afspraken doen. Voor het eerste goede voornemen zijn jullie de controleurs, de rest moet ik mezelf streng opleggen. Voor wie zichzelf onder druk wil zetten door de goede voornemens vast te leggen, doe zulks in de commentaarsectie hieronder. (Ben benieuwd!)

Kerst heb ik in Nederland gevierd met mijn familie, met heerlijk eten, veel 'gezelligheid' en een boom met echte kaarsjes. Ik moest er wel wat voor over hebben: zowel de heen- als de terugreis viel niet mee. Ik vloog van NY naar Schiphol met een tussenstop in Londen in het sneeuwrampweekend van 19 op 20 december. Met een vertraging van slechts vijf uur kwam ik er zeer genadig vanaf (bij vrienden en kennissen die hetzelfde probeerden liepen de vertragingen op tot een dag of drie), maar de ervaring van opstijgen in een sneeuwstorm nadat in de cabine toen we nog aan de grond stonden de stroom tot drie keer toe was uitgevallen hoop ik niet nog eens over te hoeven doen. 

Op de terugweg werd ik onderworpen aan het verscherpte veiligheidsregime volgend op de mislukte aanslag boven Detroit op Eerste Kerstdag: iedereen gefouilleerd, alle handbaggage met de hand doorzocht en 'flight tracker' uitgeschakeld (voor sommige klagende reizigers het allerergste). Een ander gevolg van de mislukte aanslag: Guusje Terhorst op CNN. Of dit een voor- of nadeel is laat ik aan de lezer, maar een gek gezicht is het zeker.

Oud en nieuw in NY betekent geen oliebollen en geen vuurwerk, maar wel champagne, feesthoedjes, confetti, toeters en andere lawaaimakers. Hoewel ik mijn dierbaren die in Nederland feestvierden natuurlijk altijd erg mis, bevalt vooral de afwezigheid van rotjes mij goed. Tot snel (houden jullie me eraan?) en dat 2010 een prachtig jaar mag worden met eerst natuurijs, dan veel Nederlands schaatsgoud in Vancouver, een zonnig en babyrijk voorjaar en een mooie, lange zomer!