Een genie gaat in het blauw gekleed

Na een aantal klachten van lezers heb ik besloten om het tweetalige karakter van dit blog in ere te herstellen. Het feit dat het semester voorbij is en mijn spiksplinternieuwe toetsenbord en muispad kunnen er ook iets mee te maken hebben. Het plastic rondom mijn toetsenbord was aan het afbrokkelen als een Nederlands koekje (knapperig, in tegenstelling tot de Amerikaanse zachte en zompige variant). Dit schijnt met de meeste Macbooks te gebeuren en daarom geeft Steve Jobbs je gratis een nieuw toetsenbord, buiten de garantie om. 

Om mijn mapple gerepareerd te krijgen ging ik deze week twee keer naar de mapple winkel en vond de oplossing van een groot raadsel: hoe kan het dat US of A de wereld in een ernstige recessie hebben geslingerd, maar de werkeloosheid in Europa sneller stijgt dan hier. Het antwoord: de mapple winkels van Steve Jobbs. 

Zeven dagen per week heeft Jobbs ongeveer honderd mensen aan het werk in de mapple winkel op Fifth Avenue en dan tel ik niet de mensen mee die achter de schermen werken, in de werkplaats, als toiletjuffrouw, aan de telefoon, of de mensen die ’s nachts werken (het is een 24-uurswinkel). Er zijn ongeveer 300 toeristen en klanten in de winkel op ieder willekeurig moment van de dag, de kelderwinkel binnen gelokt door de glazen Apple kubus op de stoep, tegenover de zuidoostelijke ingang van Central Park. 

De deling van arbeid is magnifiek en overtreft de vroeg kapitalistische sweatshop in zijn compartimentalisatie van het werk. Bij de deur staan twee veiligheidsbeambten, in het zwart gekleed. Samen met de schoonmaakstaf zijn zij de enige die geen mapple-T-shirts hoeven te dragen. Bij de ingang, op straatniveau staan twee jongens die, als het regent, er voor zorgen dat je je paraplu in een speciale plastic hoes stopt voordat je naar binnen gaat. Ze dragen lichtblauwe mapple-T-shirts en behoren tot de laagste in rang. Er is een lichtblauwe jongen die de glazen, buisvormige lift bedient, een favoriet onder de met foto- en videocamera’s gewapende toeristen. 

Als je de trap afloopt is er altijd iemand die ‘m aan het vegen is. Zodra je in de winkel bent is er personeel in drie verschillende kleuren: oranje, lichtblauw and felblauw. De lichtblauwe mensen, vanuit het standpunt van de kritische klant bekeken, zijn waardeloos: het enige wat zij kunnen is verkooppraatjes afsteken. De oranje mensen zijn iets nuttiger, omdat ze een ingang bieden naar de blauwe mensen, die de ‘genieën' zijn. 

Als je echt iets wilt weten moet je met een genie praten. Zij zijn de mensen die gaan over reparaties en ze leven achter de balie, de ‘genieënbar’. In tegenstelling tot de oranje en de lichtblauwe mensen mengen ze zich niet onder de klanten op de winkelvloer. Als je met een blauw persoon wilt spreken, moet je een afspraak maken bij een oranje medewerker. Als er een blauwe medewerker beschikbaar is, begeleidt de oranje persoon je naar hem/haar toe. 

De oranje mensen doen soms ook aan prediagnostiek. Ze vragen iemand die een afspraak heeft wat het probleem is, zodat ze het misschien kunnen oplossen en de blauwe mensen kunnen helpen. Dit is zelden tot nooit het geval. De mensen die backstage werken dragen zwarte T-shirts. Ik zag er eentje mijn computer de winkel in brengen vanuit de werkplaats, maar er zullen er vast veel meer zijn. 

Wat heeft dit alles te maken met de recessie? Op ieder willekeurig moment bestaat ongeveer 25 procent van het personeel in de mapple winkel uit nieuwe rekruten: ze dragen meestal oranje of lichtblauw en krijgen instructies van andere werknemers. Een vrouw, die een goed gesneden, nette broek droeg onder haar oranje mapple-T-shirt en een designer bril zag er naar uit dat ze net van een van de grote banken die kopje onder zijn gegaan naar de mapple winkel was verkast. Een drukdoenerige oranje man klonk alsof hij tot voor kort plasma TV’s had aangeprezen bij Circuit City (een elektronicazaak die failliet is gegaan) en er waren een heel aantal bleke en verlegen pas afgestudeerden, die vast hadden gedacht dat ze ergens anders zouden eindigen na meer dan een ton aan hun opleiding te hebben gespendeerd. 

De zonnige kant van dit alles: mijn computer was binnen een dag gemaakt. Bedankt, mapple mensen. 

PS: Voor wie niet naar de Simpsons kijkt, bekijk dit fantastische fragment en kom erachter hoe Apple mapple werd.

Geniuses Wear Blue

After several complaints from readers I have decided to restore this blog to its original bilingual format. The fact that the semester is over may also have something to do with it, not to mention the brand new keyboard, and mouse pad on my mapple. The plastic around the keyboard of my computer was chipping off like a Dutch cookie (we, unlike Amuricans, like our cookies crisp rather than soft and soggy). Apparently this happens to most Macbooks, which is why Steve Jobbs gives you a new keyboard for free, outside of the warranty.

To get my mapple fixed I went to the mapple store twice this week, and I found the answer to a major riddle: how is it that the US of A have hurled the world into a major recession, yet unemployment rises quicker in Europe than here? The answer: Steve Jobbs’ mapple stores.

 Every day of the week Jobbs employs about at the mapple store on Fifth Avenue around 100 people, and I am not counting the people who work behind the scenes, in the repair shop, cleaning the toilets, answering the phone, or the people who work the nightshift (it’s a 24-hour-store). There are about 300 tourists and customers in the store at any given time of the day, lured to go into the downstairs store by the glass Apple cube at ground level on the south corner of Central Park.

The division of labor is magnificent, and outdoes early capitalist sweatshops in its compartmentalization of tasks. At the door there are two security guards dressed in black, together with the cleaning people the only employees exempted from wearing mapple-T-shirts. In the hallway, upstairs, there are two guys who make you put your umbrella in a plastic bag when it is raining – they wear light-blue mapple-T-shirts and belong to those who are lowest in rank. There is one light-blue guy operating the glass tube-shaped elevator, a favorite amongst the tourists armed with photo- and video cameras.

When you walk down the stairs there is always someone who is sweeping them. Once you’re in the store the personnel comes in three colors: orange, light blue and bright blue. The light-blue people, from the point of view of the critical customer, are useless: all they know are the sales pitches. The orange people are slightly more useful, because they are the gateway to the blue people, who are ‘the geniuses’.

If you really need to know something, you want to speak to a genius. They are the repair people, and they live behind the counter, the ‘genius bar’. Unlike the orange and the light-blue people they do not mingle with the customers on the floor. If you want to speak with a blue person, you have to speak to an orange person to make an appointment. When a blue person opens up you are chaperoned to him/her by the orange person.

The orange people sometimes also do pre-diagnostics: they ask someone who has an appointment what their problem is, so that they can maybe solve it, and relieve the blue people. This is never the case though. The backstage people wear black, I saw one of them bring in my computer from the repair shop, but there must be plenty more of them.

What has all of this to do with the recession? At any given time about twenty-five percent of the personnel at the mapple store are new recruits: they usually wear orange, or light-blue, and they are being instructed by other employees. One woman, wearing well-cut formal pants under her orange mapple-T-shirt and designer glasses looked like she had just relocated from one of the big banks that went under. One bustling orange guy sounded like he had been selling plasma TVs at Circuit City up until recently, and there were a number of pale and shy recent graduates, who probably thought they would have ended up somewhere else after spending over 1k on their education.

The upside of all this: my computer was fixed within one day. Thank you, mapple people.

PS: For those of you who don’t watch the Simpsons, watch this clip and find out how Apple became mapple.

PPS: Complainers can read up on some older bilingual posts from August through November.