Tuesday, December 30, 2008

Schaatsen

Mijn eerste december ooit buiten Nederland en bij jullie kan sinds lange tijd weer eens op natuurijs worden geschaatst. Zeer pijnlijk voor de schaatshooligan in mij - een eigenschap die vorige week nog rijmend en eloquent werd verwoord in een Sinterkerstgedicht afkomstig van Kerstklaas mijn moeder. Om de pijn enigszins te verzachten toog ik vanochtend met mijn zus naar de ijsbaan in Central Park.

We doorstaan de rij, tellen vele dollars neer (is toch speelgoedgeld inmiddels dus wat maakt het uit) en bemachtigen huur-'schaatsen': een plastic kruising tussen een ijshockey- en kunstschaats waarmee je in ieder geval niet door je enkels kunt gaan. We mogen de baan nog niet op, omdat de Zamboni zijn rondjes draait. Op deze Zamboni staat alleen niet het Thialf of Essent-logo, maar met grote letters 'Trump'. Magnaat Donald Trump exploiteert de baan, de Zamboni en de hamburgerkraam naast de baan.

Als de Zamboni klaar is mogen eerst de kinderen die les krijgen de baan op. Met hun prive-coaches bezetten ze een klein cirkeltje in het midden van de baan, afgezet met pionnen. Meneer Trump kennende zal dit wel een duurbetaald privilege zijn. Door de luidsprekers ratelt een vrouwenstem een waslijst aan regels af: niet tegen de richting inschaatsen, niet over de 'lesbaan', niet te hard, geen tassen op het ijs, geen telefoons en geen camera's. En dan mogen we.

Ik vind het zielig voor de Zamboni, maar binnen twee minuten is het ijs volledig uitgetrapt. Voorzichtig 'schaatsen' we onze rondjes. Nou ja, schaatsen... Mijn zus en ik verstaan hieronder hardrijden op hoge Noren op de Kaag of de ijsbaan en dit heeft meer weg van klunen door de Kalverstraat op zaterdagmiddag.

Sommigen wijken niet van de boarding - misschien moet iemand eens oud-Hollandse schaatsstoelen of nieuw-Hollandse schaatsrekjes gaan exporteren. Een Amerikaanse familie krabbelt gearmd met zijn vijven voort en blokkeert de hele baan. Een paar al te coole mannelijke Manhattanites rijden op hun Nike-ijshockeyschaatsen gespeeld onverschillig soepele rondjes, maar ik weet zeker dat ook hen de strakblauwe lucht, de stralende zon en de skycrapers die welwillend op ons neerkijken niet onverschillig laten.

Kinderen zonder coaches vallen om de haverklap om, maar ze hebben geen tijd om het op een krijsen te zetten. Ze krabbelen onmiddellijk weer op en gaan verder. Schaatsen is gewoon te leuk! Wie de komende dagen in Nederland het ijs op gaat: weet dat ik jaloers ben en lees van te voren even dit.

PS: De man van mijn zus heeft heel veel foto's gemaakt van ons schaatsavontuur. Zodra die in mijn mailbox belanden plaats ik ze hier.

PPS: Veel plezier met Oud & Nieuw, doe voorzichtig en heel veel geluk in 2009!